தத்துவங்கள்

நம்பித் தான் ஆக வேண்டும்

ஒரு வண்டியைப் பார்த்தால் அதை வடிவமைத்தவன் ஒருவன் என்று நம்புகிறோம். ஆகவே, அவை தாமாகவே உண்டாகவில்லை. ஒரு உத்தேசத்தோடு ஒரு அறிவுஜீவி அதை உண்டாக்கி இருக்கிறான் என்று அறிகிறோம்.
* எதைப்பார்த்தாலும் அதைச் செய்தவன் ஒருவன் இருக்க வேண்டும். அதேபோல் தான் இந்த பிரபஞ்சத்தை செய்த ஒருவன் இருக்கிறான் என்பதை நம்பித் தான் ஆக வேண்டும். எத்தனையோ விதமான பொருட்களை ஒன்று சேர்த்து உருவாக்கி, பயனும் தருகின்ற இயற்கையை, அதற்கேற்ப அமைப்பாகச் செய்து வைத்த ஒரு மகாசக்தி அல்லது பேரறிவு இருக்கத்தானே வேண்டும்.
* வானமண்டல நட்சத்திரங்களையும், கோள்களையும், அவற்றின் சுழற்சியையும் ஏற்படுத்தியது யார்? இவை எல்லாவற்றையும் ஒரே மகாசக்தி தான் இயக்கி கொண்டிருக்க வேண்டும். ஒரே காரண காரிய விதியில் இயற்கை முழுவதும் கட்டுப்பட்டு இருப்பதால், இதை செய்தது ஒரே பேரறிவு தான் என்பதும் புரியும்.

- காஞ்சிப்பெரியவர்

Signs of Satguru

He who teaches us Veda and Vedanta or the six Shastras (systems), he who controls the breath, or brands his body with Mudras (metallic marks of Vishnu's weapons) or gives pleasing discourses regarding Brahma, he who gives mantras (sacred syllables) to the disciples and orders them to chant the same a certain number of times, but does not assure them any result in a definite time, he who by his spacious wordy knowledge explains beautifully the Ultimate Principle, but has himself got no experience or self-realization is not a Satguru.

He, who by his discourse creates in us, a distaste for the enjoyments of this world and the next, and gives us a taste of self-realization, who is well-versed in both the theoretical and practical knowledge (self-realization) deserves to be called a Satguru. How can he, who is himself devoid of self-realization, give it to the disciples?

A Satguru does not, even in his dream, expect any service or profit from his disciples. On the contrary he wishes to serve them. He does not think that he is great and the disciple small. Not only he loves him as his son but regards him as equal to himself or as Brahma. The main characteristic of a Satguru is that he is the abode of peace. He is never restless nor ruffled. He has no pride of his learning. The poor and the rich, the small and the great, are the same to him.

- chapter 48 of Sri Sai Satcharitra

என் குருநாதர் உபதேசங்கள்

கரூர் சித்தர் பாலு சுவாமிகள் - Karur Siddhar Swamigal

எனது குரு பாலு சித்தர் அவர்களுக்கு எனது வணக்கங்கள். எனது குருவை கண்டவுடன்  என்னுள் மிகபெரிய மாற்றம் ஏற்பட்டது. முதலாவதாக என் மனம் குருவை தேடுவதை நிறுத்தியது. மனமானது மிகுந்த நிறைவை அடைந்தது.

அவரிடம் பேசும் போது கேட்பதற்கே ஒன்றும் இல்லாமல் போனது. கண்களில் நீர், மனதில் நிம்மதி. மனமானது அவர் பல்லாண்டு வழ பிரார்த்தித்து. பேசுவதற்கு வார்த்தைகளை தேடினேன். எந்த நினைப்பும் நீங்கி போனது. கேட்க வந்த கேள்விகள் அனைத்திற்கும் கேட்காமலேயே விடை கிடைத்தது. இவர் மகான் என்று மனம் திரும்ப திரும்ப சொன்னது. எதை கேட்டாலும் என் ஆசீர்வாதம் என்ற பதிலே அவரிடம் இருந்து வந்தது. அந்த வார்த்தையின் தீர்க்கம், அர்த்தம் அன்றுதான் விளங்கியது.

எனது பாதையில் மற்ற மகான்கள்

எனது  குருவை  தேடிய பயணம் தொடர்ந்தது. சென்னை விக்கரமன் சுவாமிகள், தவயோகி கல்லாறு தங்கராசா அடிகள் ஆகியவர்களை அறிந்தும்  என் மனமானது
என் குருவை நான் சென்றடையவில்லை என உணர்த்தியது. எனக்கு ஞானத்தை பற்றி ஒன்றும் தெரியாது. ரமண மகரிஷியை பற்றி தெரிந்தால் போதுமா? அவர்  உணர்ந்ததை நாம் உணர்ந்தால்தான் உண்மை நிலையை அறிய 

முடியும். நாம் அனைவரும் வீடு, வேலை, பிள்ளைகள் என்றிருக்க எப்படி உணருவது?   We are all getting aged very quickly.

இப்படியே போனால் இன்னொரு  பிறவி நிச்சயம். நாம் பிறப்பது நம்மை "நிறைவான" இறப்புக்கு தயார் செய்யவேயாகும். 

என்னால் ஆண்டு கணக்கில் தவம் செய்ய முடியாது. 

என் குருவால் மட்டுமே என்னை பிறவாமல் காப்பாற்ற முடியும் என்று நம்பினேன்.  எனக்கு முக்தி என்றால் பேச

மட்டுமே தெரியும். உணர்ந்தது  இல்லை. குண்டலினியை பற்றி  பேச தெரியும்.  அதை உணர்ந்தது  இல்லை. சித்தன் ஒன்றே கதி.  சித்தனை காண 

"ஓம் க்லீம் சிவாய நம" என்ற மந்திரத்தை இடை விடாது ஜபித்தேன். என் குருவை கண்டேன். என் சித்தனை கண்டேன். மனமானது ஆனந்தத்தில் மிதந்தது.   

    

.